سپیدار Sepidaar
در این هوا، چه نفس ها، پر آتش است و خوش است
سپیدار Sepidaar
در این هوا، چه نفس ها، پر آتش است و خوش استدستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- "خدا ترسی" بدون "انسان دوستی"!
- "زعفران اصل قائنات" در مقابل "شراب ناب وین"
- "آزادی بیان" و "تحریک پذیری اجتماعی"
- 53سالگی ...
- گفت، گفتند، فرمودند، اظهار داشتند...
- قرار بود "سرمشق" باشیم، شدیم درس عبرت!
- امان از "متولیان" دین... امان از "نمایندگان خدا"... امان!
- "کشتار به نام خدا و برای بهشت!"
- آروم... آروم... آروم: اینطوری بهتر می شنوی و شنیده می شوی!
- "نامه ای از لندن"، پاسخی از وین!
- نوشتن...
- "آن" خاطرات و "این" درس ها...
- آنجا "عیب" اش را نمی گویند و اینجا "هنرش" را...
- ماجرای ما و "چوپان اسپانیایی"!
- این تحلیل "دکتر کچوییان"، را می پسندم
- سرزمین بیمار من!
- همه سایت های فیلتر نشده...
- هراس هایی که نوشتن را دشوار می کند (2)
- هراس هایی که نوشتن را دشوار می کند...
- من خمش کردم...
نویسندگان
بایگانی
- شهریور 1394 1
- آذر 1391 1
- آبان 1391 7
- مهر 1391 10
- اسفند 1390 1
- مرداد 1389 2
- تیر 1389 1
- خرداد 1389 9
- اردیبهشت 1388 1
- آذر 1387 1
- آبان 1387 1
- مهر 1387 2
- مرداد 1387 2
- اسفند 1386 16
- بهمن 1386 10
- دی 1386 3
- آذر 1386 2
- آبان 1386 2
- مهر 1386 7
- شهریور 1386 3
- خرداد 1386 2
- اردیبهشت 1386 1
- فروردین 1386 6
- اسفند 1385 4
- بهمن 1385 11
- دی 1385 9
- آبان 1385 2
- مرداد 1385 2
- تیر 1385 1
- خرداد 1385 5
- اردیبهشت 1385 19
- فروردین 1385 15
- اسفند 1384 32
- بهمن 1384 31
- دی 1384 26
آمار : 460105 بازدید
Powered by Blogsky
من و دیگری...
در سرنوشتی که یک جای پا از اشتباه خود می بینم، سرزنش دیگری بی مایگی است، آنجا، "همه گناه" از آن من است، مگر نه آنکه اگر پای من نبود، راه اتفاق طی نمی شد؟!
محمدحسن جعفری سهامیه
پنج‌شنبه 28 آذرماه سال 1387 ساعت 01:14
سلام استاد شب یلداتون مبارک... چه خبر؟ خوبین؟
سلام استاد بنده از دانشجویان مشتاق شما در دانشکده خبر هستم بسیار خوشحال میشم بازم از شماخبر داشته باشم جهت کار ضروری
سلام-خسته نباشید-دنبال موضوعی میگشتم به و بلاگ شما برخوردم-گفتم یک خسته نباشید بگم-ما هنوز درخدمتیم برای دادن آبگوشت-با دوستان
سلام اسماعیل خان
امیدوارم خوب و خوش و سلامت باشید.
اینطور که از آبگوشت حرف زدید یعنی که برگشتین ولایت. از این بابت خوشحالم و آمادگی کامل خود را برای صرف دیزی تنوری اعلام می نمایم.
به امید دیدار
خیلی وبلاگ خوبی بود. من شما رو از نزدیک می شناسم. یادتان که هست؟
سلام. اگه بی معرفتی و بی احترامی نباشه... باید بگم که این حافظه کند من به جایی قد نداد. پس متاسفانه به یاد ندارم. از تشویق شما هم ممنونم
سلام استاد. من رو به یاد دارید؟ ساعت 2 نصفه شب به کله‌ام زد بیام اینجا و عرض ادبی کنم. اینجا چرا انقدر سوت و کور شده. نکنه یه وبلاگ دیگه زدید و آدرسش را فقط به خودیها دادید؟
با سلام
استاد زمانه بدی شده و مادر مجموعه خبر از فزرندانش نا امید شده و چیزی نمانده که خودش و همه را به دریاچه پرت کنه. متاسفم که کار دنیا به جایی رسیده که دیگه مادر دانشکده خبر به جای اینکه از تاتی تاتی بچه هاش خوشحال باشه شرمگینه!
شما که به ما درس دادید و زندگی آموختید این سرنوشت همه ماست؟
بگید آیامیشه اگر همه دنیا عوض بشه باز هم مرام و مسلک ما سر جاش بمونه؟
زنده و پیروز باشید.
قدر زر زرگر شناسد... قدر جوهر جوهری! سلام و درود
دلتنگم واست
سلام سپهر مهربان
انصافا دلی که توی اون دیار برای دوستی در اینجا تنگ می شه، خیلی دل هست... به امید دیدار سپهر. خوش حال،سالم و سرفراز باشی
استاد امروز خیلی کمکم کردین ممنون.برای همه چیز متشکرم
سلام استاد
گاهی باید جاده ای را که بدون نقشه طی کردیم برگردیم وبا قدمهای خسته وآهسته مرور کنیم...
قدمهای بزرگ در جاده های بی انتها ((اشتباههای بزرگی))بر جای خواهد گذاشت...آنگاه برای پاک کردنشان باید زار زار خندید و قه قه گریه کرد
شاد باشید وشاکر
...وبدرود
یک ترم محرومیت از تحصیل احسان مازندرانی فعال دانشجویی دانشکده خبر
احسان مازندرانی، فعال دانشجویی اصلاح‌طلب و دانشجوی ترم آخر رشته خبرنگاری دانشکده خبر، از سوی کمیته انضباطی دانشگاه جامع علمی- کاربردی به یک ترم محرومیت از تحصیل با احتساب سنوات محکوم شد.
احسان مازندرانی پیش از این دبیر انجمن دانشجویان دانشکده خبر بود که به دستور روح الله احمدزاده کرمانی، رییس دانشکده خبر، منحل شده بود.
این فعال دانشجویی مهرماه سال جاری با دریافت نامه‌ای محرمانه به کمیته انضباطی احضار شد که در آن جلسه تفهیم اتهام نشد و تنها سئوالی که از وی پرسیده شد در مورد اوضاع و احوال دانشکده خبر بود. پس از آن، برای بار دوم در آذرماه امسال به کمیته انضباطی احضار شد که یک روز قبل از موعد مققر با تماس تلفنی از دانشگاه جامع، احضار وی لغو شد.
درود
خاطر نرگس عزیز است
سلام ...من نمیشناسمتون... به طور خیلی اتفاقی از اینجا رد میشدم وبلاگتون رو دیدم خیلی برام جذاب و قشنگه...
براتون آرزوی سلامتی دارم...موفق باشید.
سلام خواهر گرامی
از تشویق شما سپاسگزارم. اگر نسیم خوش و نفس پر آتشی در این کلبه باشد، برکتی از جانب دوست و از سر پیمانی است که جز از آنچه یافته ام ننویسم و نه از آنچه دانسته ام.
من هم این اقبال را داشتم که امشب سری به وبلاگ شما بزنم و از حال و هوای انسانی آن بهره ای بردارم.
خوش حال و سرفراز باشید
سلاممممممممممممممممممممممممو
علیک السلام. خوش می گذره؟
وای نگو دکتر
از کجاش بگم.
دارم خفه میشم از خوشی.
(... و از مدرسه بیزار شدم)
سلام دکتر جان
مطلب حذف نشده و در آرشیو هستش فقط هنوز در زیر نام شما قرار داده نشده است که این کار ر اسرع وقت می شود..مطلب در ارشیو همان ماهی که درج شد قرار داد..ما همچنان ارادت داریم و منتظر مطالب جدید از شما هستیم.
مخلص
سلام استاد عزیز
دلم براتون تنگ شده عجیب!
سال نو بر شما مبارک. و البته این عکس و یادداشت منو یاد یه چیزای انداخت که البته فقط یه بیت شعر بی ربط جواب می زارم:
بیا گناه ندارد به هم نگاه کنیم/ و تازه داشته باشد بیا گناه کنیم.
سلام
سال نو مبارک. استاد سایتون سنگین شده اصلا معلوم هست کجایید؟! نکنه خدای ناکرده کسالت دارید. دلم برای درس جدیدتون یه ذره شده. به آپید! لطفا
رازآشکارزایش هرساله بهار آموختنی اسث.
می آموزد که عمر ومقام رفتنی است.
جاری آب و باد وخاک است.
آ نچه می ماند،مهراست ومهربانی.
آنچه شکوه می افزاید،عشق است وعشق ورزی.
آنچه تاریخ می سازد،یاد است وخاطره.
مهرتان ،یادتان ،نوشته ها وپیام ها یتان همیشه بامن است.
طلوع بهار ،غروب غم همگان و شماباد.
پوزش من برای عد م همراهی د ر طول زمان بپذیرید.
همیشه خواننده یادداشت های شماهستم،اما پاسخگو نیستم،ببخشید.
سلام من همراه بهترین آرزوهابدرقه راه شماو قلم شماباد.
nbozorgmehr@yahoo.com
naserbozorgmehr.blogfa.com
ناصربزرگمهر
سلام
برادر خوبم
توی این روزهای بهاری ....بقول خودت بهاری و سبز باشی
و
بقول من
شاد شاد باشی در کنار خانواده پر مهرت
سلام استاد
خیلی وقته به روز نکردید...مخصوصا وبلاگ انگلیسیتون رو...
امیدوارم باز هم بتونیم از مطالب زیبایی که مینویسید استفاده کنیم.
استاد خیلی با حالی
دوست داریم
در ضمن بابت مطلبتون باید بگم من انقدر اشتبا ه کردم که دیگه نمی خام قدم از قدم بردارم که مبادا جای پایی ازم بمونه