سپیدار... سپیدار... سپیدار!

سپیدار... بلند است و بی ریا... خوش قامت است و بی ادعا... شاد است و خرامان... نغمه های عاشقانه اش در هم آغوشی با نسیم... خاطرات رویاگونه کودکی ام هست.... چقدر دوست داشتنی هستی تو... سپیدار باغ های کودکی من... سر به آسمان داشتی و قلب ات در زمین با من می تپید... چه اندازه مهربان و چه اندازه سترگ... تو الگوی کودک شاعری هستی که شعرهایش همه چون خانه کویری شان ساده است... مهر تو را تنها در قامت مادرم نمونه یافتم سپیدار... دوست ات دارم... دوست ات دارم ... دوست ات دارم!

در جوانی جان گرگ ات را بگیر...

گفت دانایی که گرگی خیره سر          هست پنهان در نهاد هر بشر! لاجرم جاری است پیکاری سترگ        روز و شب مابین این انسان و گرگ زور بازو چاره این کار نیست             صاحب اندیشه داند چاره چیست ای بسا انسان رنجور پریش              سخت بفشرده گلوی گرگ خویش وای بسا گرد آفرین مرد دلیر              بازمانده  در  مصاف   گرگ پیر در جوانی جان گرگ ات را  بگیر          وای اگر این گرگ گردد با تو پیر روز پیری گرکه باشی شرزه شیر          ناتوانی   در  مصاف  گرگ  پیر آنکه  با  گرگش  مدارا  می کند          خلق و خوی  گرگ  پیدا  می کند    آنکه از گرگش خورد هردم شکست       گرچه انسان می نماید گرگ هست    وآنکه گرگش را در اندازد به خاک        رفته رفته  می شود  انسان  پاک اینکه انسان هست این سان دردمند       گرگ ها   فرمانروایی   می کنند وآن  ستمکاران  که با هم محرمند       گرگ هاشان  دوستداران  هم اند گرگ ها همراه و انسان ها غریب        با که  باید  گفت  این  حال عجیب زنده یاد فریدون مشیری)

شعری برای زندگی...

زندگی مثل باد می آید..... بی امانش شکار باید کرد زندگی مثل برق  خواهد رفت... گر ندانی چه کا ر باید کرد                           زندگی ذهن باز می خواهد..... ساکن کوچه سماجت نیست                            زندگی جویبار تغییر است.... مثل یک سنگ اهل عادت نیست  مرگ تصویرتان خطایی نیست..... که شود گردن زمان انداخت ذهن من گر ترا ز خاطر برد...... خواهمش در زباله دان انداخت                                                   وقت تنگ است و واژه ها بسیار...... در ختام سخن خداحافظ                                                                  دست یزدان هماره همراهت                                                             برو ای خوب من خدا حافظ