یه حرف هایی که اونقدرها هم پرت و پلا نیست!

گاهی در کوشه و کنار تکه‌های طنزآمیزی از بزرگان دیده می‌شود. بگذریم از خطاهای جالب سیاستمداران که مدام در معرض نقد هستند
بعضی از این جملات قصار طنزآمیز در کتاب‌های مختلفی گردآوری شده‌اند که خواندن چند تایشان خالی از لطف نیست:

جی.سی.اسکوایر:
من آنقدرها که تو مست می‌کنی فکر نیستم.

ژان کوکتو:
اگر قرار بر انتخاب باشد، جماعت همیشه باراباس را از مصلوب شدن نجات خواهد داد.

اد گاردنر:
اپرا یعنی این که خنجری را تا دسته در پشت مردی فرو کنند و او به جای خونریزی زیر آواز بزند.

پیتر یوستینوف:
اینجا کشوری آزاد است خانم. ما حق داریم در مکان‌های عمومی وارد زندگی خصوصی شما بشویم.

لرد بایرون:
من از صمیم قلب امیدوارم که ما در سراسر زندگی همدیگر را چنان عاشقانه دوست بداریم که گویی هرگز ازدواج نکرده‌ایم.

مارک تواین:
اثر کلاسیک، اثری است که همه آرزو می‌کنند خوانده باشند. اما هیچ کس نمی‌خواندش.

از مجله‌ی Punch:
تقریباً همه‌ی نوابغ  از دنیا رفته‌اند: کارلایل، تنیسون، براونینگ و جرج الیوت. من هم که  چندان حال خوشی ندارم!

جرج برنارد شاو:
انقلاب‌ها هیچ گاه بار استبداد را سبک نکرده‌اند بلکه بار را از شانه‌ای به شانه دیگر منتقل کرده‌اند.

لویس بونوئل:
خدا را شکر که هنوز خدانشناسم!

باج راسلز:
جنون موروثی است. از بچه‌هایتان به شما می‌رسد.

جیمز مک‌لود:
زن خطاب به شوهر: یکی از قزل‌آلاهایی که هفته‌ی گذشته برای صیدش رفته بودی، زنگ زد و شماره تلفنش را گذاشت.

فردریش نیچه:
زن، دومین خطای خدا بود.

جری روبین:
من مشهورم. شغلم این است.

کلیفتون فیدمن:
پنیر، جهش شیر است به سوی جاودانگی.

گروچو مارکس (خطاب به یک نویسنده):
از لحظه‌ای که کتاب‌تان را به دست گرفتم تا وقتی که آن را زمین گذاشتم، همین‌طور یکریز می‌خندیدم. باید یک روز بخوانمش.

گریسی آلن:
وقتی به دنیا آمدم، چنان حیرت‌زده شدم که تا یک سال و نیم قدرت تکلم نداشتم.

لسلی پیج:
بیشتر بچه‌ها از درآمدن گل‌ها خوش‌شان می‌آید. البته بیشتر از ریشه

(دست مریزاد به دوستم پرویز مصلی نژاد)