گزارش شوخی ۱۳۸۴ سپیدار!!

دیروز روز ۲۸ اسفند بود... فقط یه روز مونده به پایان سال ۱۳۸۴. غروب که اومدم خونه، نمی دونم چی شد که تصمیم گرفتم اس.ام.اس زیر رو با تلفن همراهم برا یه تعدادی از دوستان و آشنایان بفرستم. اول اس.ام.اس رو ببینید و بعد هم یه چند نمونه از واکنش ها رو که در نوع خودشون با مزه ان و البته آموزنده. اس.ام.اس این بود:

"من دارم فرداشب می رم... فکر نمی کنم دیگه بتونیم همدیگه رو ببینیم... من رو فراموش کن و به خاطر همه بدی هام... من رو ببخش! نوروز ات مبارک!"  ( از طرف: سال ۱۳۸۴)

آره، این رو فرستادم و واکنش های مختلف شروع شد:

اولین نفری که پیام رو گرفته بود، همکارم خوبم خانم ه.الف. بود: بلافاصله زنگ زد و گفت: دکتر قلبم گرفت... آخه چی شده آقای دکتر! برا چی می خواهین برین؟ کجا می خواهین برین... تو رو خدا بگین چی شده آخه!!؟

بهش گفتم: هرچی باید بگم... تو همون اس.ام.اس گفتم... برو کامل بخونش... الان حوصله ندارم بیشتر باهات حرف بزنم... خداحافظ.  خانم ه.الف. رفت و بعد از خوندن پیام دوباره زنگ زد و فقط چندتا فحش آبدار نثارم کرد! چند دقیقه بعد هم یه اس. ام. اس فرستاد با این مضمون: دوست خوب، توی این دو روز آخر، دو تا جمله هست که باید بگم. یکی تشکر برای بودن ات... دوم آرزو برای داشتن ات در سال آینده...

دومین نفر دختر نازنین ام خانم ف. خبرنگار ایسنا بود که نوشت: مرسی بابای مهربونم... عید شما هم مبارک!

نفر بعدی همکار مهربانم خانم م.ن. بود که فوری جواب داد: واقعا خیلی ترسیدم. بعدش هم یه اس.ام.اس تکمیلی فرستاد با این مضمون: با آرزوی ۱۲ ماه شادی،۵۲ هفته خنده، ۳۶۵ روز سلامتی، ۸۷۶۰ ساعت سعادت، ۵۲۵۶۰۰ دقیقه برکت، ۳۱۵۳۰۰۰ ثانیه دوستی، سال نو پیشاپیش مبارک!

اما نفر بعدی داداش مهدی بود از ولایت! اول چندتا فحش داد... بعد گفت مگه مرض داری تو بچه! من هنوز نیومده بودم خونه... دخترا پیام تو رو دیدن و شروع کردن به گریه کردن که عمو می خواد بذاره بره و گفته که دیگه نمی بینیم همدیگه رو! بعد اومدم دیدم که دسته گل به آب دادی... کلی توضیح دادم تا آروم شدن... ضمنا زودتر پاشین بیایین... منتظرتون هستیم!

نفر بعدی دوست و همکار با محبت و احساساتی ام علیرضا میم. بود:‌ اول چند بار زنگ زده بود و بعد که حسابی ناامید شده بود، یه اس.ام.اس. فرستاد به این ترتیب: سلام... بی انصاف چرا تلفن ها رو جواب نمی دی! گناه من یکی چی هست؟ عزیزم خود زنی نکن... مخلص اتم.

اما نفر بعدی همکار بسیار ارزشمندم خانم م.ر بود که نوشت: سلام... مگه می شه رفتن را فراموش کرد... تا آمدنی هست!

داوود. م. همکار خبرنگار و دانشجوی دانشکده هم نوشت: عید نزدیکه... توی خونه تکونی دلتون ما رو بیرون نندازین ها!؟

نفر بعدی هم دوست قدیمی و سیدبزرگوار... علی اکبر ح. بود که نوشت: من نگران حال شما شدم... کجا می روید... برای چه می روید... اگر از دست من کاری بر می آید در خدمت هستم!

مهندس حمید ف. دوست و همسایه خوب ما هم فوری نوشت: دکترجون سلام... مطمئنی قبل از اینکه بری نمی خوای با ما صحبت کنی؟ ما دلمون می خواد باهات حرف بزنیم... آدم ها بازیگر خاطرات زندگی هستند و خاطرات به خاطر اونها به یاد می مونه!

همسر نازنین ایشون خانم مهندس آذر  ب. هم که با بنده هر دو عضو هیئت مدیره مجتمع هستیم نوشت: دکتر! ما رو شوکه کردین... اگه ممکنه قبل از رفتن چک های مجتمع رو امضاء کنید که من و شما کوتاهی نکرده نباشیم، چون من و شما به مجتمع تعهد داریم!

برا خانم مهندس زدم که:‌ حالا کی گفته که من می خوام جایی برم!؟ جواب نوشت: حالا اینکه وگویی یعنی چه! پس اس ام اس قبلی ات چی بود!!؟ اسم ات رو می خواهیم بذاریم ضد حال!!

اما بشنوید از دوست عجول مجول بنده حمیدخان. ن! حمید با بنفشه، خانم اش و پارسا پسر گل شون رفته بودن بیرون شام بخورن که اس ام اس رو می خونه... تا می یاد جواب بده باطری تلفن همراهش تموم می شه... با عجله و هیجان اومد تو خیابون و اینقدر زنگ زد که من رفتم سراغ تلفن: آقای دکتر... بابا آخه چرا؟ خیلی دیگه شما هم دارین سخت می گیرین! خب وضع مملکت ما همینه دیگه! چرا می خواهین بذارین برین آخه!! به خدا بنفشه و پارسا خیلی آشفته شده ان... بابا بگین چی شده آقای دکتر!!

با یه صدای خواب آلوده گفتم:‌ حمید! حال ات خوشه تو!؟ کی گفته من می خوام برم جایی؟

گفت: بابا اینه دیگه این پیامتون هست... گفتم خب آخر پیام چی نوشته؟؟ گفت: خب آره نوشته از طرف سال ۱۳۸۴... یعنی همونطور که ما آذری ها سال نو رو تبریک می گیم!!   گفتم: چه جوری تبریک می گین شما؟!!   گفت: حالا به فارسی سخته بگم ولی مضمونش اینه که می گیم از آخر سال کهنه سال نو مبارک!!!!

گفتم حمید!! یه فارس اونطرف ها هست من براش توضیح بدم تا حالی تو کنه!؟!   گفت: آره خب... بنفشه هست... بیا باهاش صحبت کن.

همونطور که مطمئن بودم وقتی اشاره کردم بنفشه فهمید و آرامش برقرار شد... پارسا تلفن رو گرفت و با دکی جون چاق سلامتی کرد و تبریک گفت... من هم از پشت خط بوسیدمش.

اما داداش همین آقاحمید یعنی آقا مجید از زنجان اس.ام.اس زد که: در قلب خود بنویسید که هر روز سال جدید، بهترین روز سال است... با آرزوی بهترین ها!!

بله... نفر بعدی هم م. دختر باجناق بزرگم بود که نوشت: ترسیدم...! سال خوبی داشته باشید!!

 خلاصه ... این هم شوخی سپیدار بود در آخرین روز سال ۱۳۸۴!  امیدوارم از دوستان کسی نرنجیده باشه.... بازهم نوروز مبارک!!