سپیدار Sepidaar
در این هوا، چه نفس ها، پر آتش است و خوش است
سپیدار Sepidaar
در این هوا، چه نفس ها، پر آتش است و خوش استدستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- "خدا ترسی" بدون "انسان دوستی"!
- "زعفران اصل قائنات" در مقابل "شراب ناب وین"
- "آزادی بیان" و "تحریک پذیری اجتماعی"
- 53سالگی ...
- گفت، گفتند، فرمودند، اظهار داشتند...
- قرار بود "سرمشق" باشیم، شدیم درس عبرت!
- امان از "متولیان" دین... امان از "نمایندگان خدا"... امان!
- "کشتار به نام خدا و برای بهشت!"
- آروم... آروم... آروم: اینطوری بهتر می شنوی و شنیده می شوی!
- "نامه ای از لندن"، پاسخی از وین!
- نوشتن...
- "آن" خاطرات و "این" درس ها...
- آنجا "عیب" اش را نمی گویند و اینجا "هنرش" را...
- ماجرای ما و "چوپان اسپانیایی"!
- این تحلیل "دکتر کچوییان"، را می پسندم
- سرزمین بیمار من!
- همه سایت های فیلتر نشده...
- هراس هایی که نوشتن را دشوار می کند (2)
- هراس هایی که نوشتن را دشوار می کند...
- من خمش کردم...
نویسندگان
بایگانی
- شهریور 1394 1
- آذر 1391 1
- آبان 1391 7
- مهر 1391 10
- اسفند 1390 1
- مرداد 1389 2
- تیر 1389 1
- خرداد 1389 9
- اردیبهشت 1388 1
- آذر 1387 1
- آبان 1387 1
- مهر 1387 2
- مرداد 1387 2
- اسفند 1386 16
- بهمن 1386 10
- دی 1386 3
- آذر 1386 2
- آبان 1386 2
- مهر 1386 7
- شهریور 1386 3
- خرداد 1386 2
- اردیبهشت 1386 1
- فروردین 1386 6
- اسفند 1385 4
- بهمن 1385 11
- دی 1385 9
- آبان 1385 2
- مرداد 1385 2
- تیر 1385 1
- خرداد 1385 5
- اردیبهشت 1385 19
- فروردین 1385 15
- اسفند 1384 32
- بهمن 1384 31
- دی 1384 26
دریچه هایی برای نگاه به زندگی
|
زندگی تکرار تفکر است در حلقه حیات
زندگی رودی است در جریان و من... در حصار قایق ام پارو زنان رود گه آرام و گه پر جنب و جوش... مقصدم دریاست در آن سوی دور
|
اما...
کجایی دکتر؟
دلمون تنگه برات...
سلام... اصلا دور نیستم از شما... دل من هم هوای شما رو داره... به امید دیدار
من هم با اونی که اول اسمش صادقه هم دردم
دل من هم برای شما تنگ شده استاد
راستی سلام یادم رفت
خواستم به مطلبتون اضافه کنم زنگی مثل یه صحنه بازی
تایکی از صحنه بیرون میره یکی دیگه جاشو میگیره هیچ کسی توی صحنه موندی نیست .........فقط اون های میمونن که خوب نقششون رو بازی کردند
و شما استاد از اون گروه هنرمندانی هستید که نقش خودتون رو خوب بازی کردید و توی صحنه زندگی همیشه موندگار هستید هر چند که دیگه نقشی نداشته باشین
زندگی به کامتان خوش باشید و سر فراز
سلام آقای دکتر
میخواستم بپرسم خودتون هم به این جملات قشنگ عمل میکنید یا جریان اوون آخوندست و برای دیگران میگید
سلام دوست ناشناس ام
چطور می توانم خودم جواب این سوال رو بدهم... این حق دیگران است که قضاوت کنند... در این موارد نظر اطرافیان و دوستان قابل اعتناست نه ادعاهای من. تنها می توانم بگویم که چیزی را که اعتقاد نداشته باشم، در اینجا نمی نویسم... دعا کنید
سلام
آقای دکتر دلمون براتون حسابی تنگ شده ُحیف شد که شما از پیش ما رفتین ....استاد حرف برای گفتن زیاد است ولی افسوس...
دکتر لااقل بخاطر ما دانشجویان هم شده که شمارا قبول داشتیم وداریم وخواهیم داشت بعضی حرفها را بی جواب نگذارید....
وب ایمان (واگویه )را خوانده اید؟ چرا در جواب صحبتهای آقای خادم سکوت اختیار کرده اید؟
فکر نمی کنم که ما در شناختمان نسبت به شما در اشتباه بوده ایم پس شما هم این نکته را برایمان به اثبات برسانید.
سلام آقای جعفری
من یکی از بچه های هستم که محل کارم از صدقه تجربه های شما بعد از هزاران طوفان و بلا که هنوز هم گریبانگیرمان هست پا برجاست انقدر از شما تعریف ها شنیده ام که باورتان نمی شود متاسفانه سعادت نصیبم نشده که با شما کار کنم اما سایه ی شما را علی رغم نبودتون با تمام وجود احساس می کنم .خیلی براتون احترام قائلم امیدوارم هر جا هستید سالم و به دور از دشمنان نادان باشید.دوستار عقاید شماسالی.
آقای دکتر!
بعد از تو خاک بر سر دانشکده
سلام .می شه لطفا آدرس واگویه را بدید ما هم آن را بخونیم؟
http://www.vagooye.blogfa.com
بعد از سلام عرض می کنم: احتمال می رود چنین باشد
:
جناب دکتر ، خسته وارد اتاق کامپیوترشان می شوند. آقای دکتر هرکاری می کنند که مطلبی را جهت آپدیت کردن وبلاگشان پیدا کنند، بهانه ای نمی یابند.
عاقبت ایشان کتاب قطوری را در یک گوشه قفسه می بینند و نگاهی به عنوان آن می اندازند:
کتاب «رشف النصایح الحیات فی کشف الفصایح الخزغبلات» تألیف «شعار الدین ابی شعور ابو شعر بن شعیر بن شعاری»، ترجمه «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!».
ایشان با توجه به ذوق سرشاری که دارند، یک صفحه‌ی آن را به انتخاب گلچین می کنند و دو کلمه ی «ادامه دارد» در ته آن می نویسند. ولی بعداً منصرف می شود و آن دو کلمه را نیز حذف می کنند.
متوجه یک جمله می شوند، چون این جمله چندان به مذاق ایشان خوشایند نمی آید، آن را سانسور می کنند:...زندگی یک دانشکده است، آن را تحمل کن!....این قبول نبود؟؟!!
سرفرازتر از پیش باشید!
سلام طنز نویس... گفتم که امان از دست تو!
http://vagooye.blogfa.com/ اقای دکتر خواهش می کنم این را بخوانید و به ما بگویید مسئله اصلی چیست؟
من مطلب را خواندم و یه توضیح کوتاه نوشتم در قسمت نظرات واگویه.
بازم سلام
البته دکتر جان فکر کنم تو این مسئله نظر دیگران مهم نباشه .
این مهمه که خود فرد چه دیدی نسبت به زندگی داشته باشه و کلا شما از زندگیتون لذت می برید.
البته میبخشیدا .
من اکثر مطالبتون رو خوندم ولی تا حالا نظری نمی دادم ولی میخوام از الان منتقد وبلاگتون بشم .
سلام ... خوشحال می شم که اینطور باشه و ازتون ممنون می شم... در پاسخ سوالتون فکر می کنم که در مجموع بله... ولی کارهای دیگه ای هم هست که اگه بتونم انجام بدم فکر کنم خیلی بهتر می شه... یکی اش چاپ کردن کتابهام هست... دنبال یه انتشاراتی می گردم که حاضر باشه همه کارها رو بدون دردسر اضافی چاپ کنه... منتظر نظرتون هستم... ولی چرا اینقدر مرموز و ناشناس... یعنی من اینقدر ترسناک ام... همیشه از کسایی که از توی تاریکی صدا می زنن... وهم داشته ام. اگه با اسم و رسم باشه بهتره. دیگران هم به نظرات شما بیشتر توجه می کنن... موفق باشید
سلام آقای جعفری
امروز برای اولین بار از طریق همکارم با وبلاگ شما آشنا شدم . وبلاگ شما مثل خودتان حرف ندارد . مطالب آن بسیار جالب و دلپذیر است . مخصوصا تصاویر خیلی زیبا است .
سلام ... خوش آمدید. امیدوارم سپیدار ارزش وقت شما را داشته باشد و به خوش حالی تان کمک کند... سرفراز باشید و بالنده