مژده! مژده! متن کامل گزارش "ملاقات جرج بوش با یکی که شهردار ..."

سلام و صد سلام... ان شاالله که حال و احوال شما خوب خوب هست... ببخشید که متن کامل گزارش "ملاقات جرج بوش با یکی که شهردار تهرونه" یه کم دیر به دستمون رسید! آخه خبرنگار ما اندکی دچار شوک موضعی از ناحیه شجاعت حرفه ای شده بود و حاضر نبود اساسا سراغ تلکس و قلم و کاغذ و این قبیل آلات جرم بره!! تا بالاخره بعد از کلی دلداری و قندآب و هندونه، متن کامل گزارش رو در اختیار سپیدار  گذاشت... حالا این شما و این هم متن کامل گزارش. لطفا بخونید!

یه خبری که شاید هم به دست ما نرسیده....

... بنابر این گزارش... جرج دابلیو بوش، رییس جمهور بی نزاکت آمریکا، در این ملاقات افزود: قول می دیم که از عراق بریم... افغانستان رو بدیم به حامدکرزای یا طالبان یا هرکی شما بگین (ماکه خراب رفیقیم!!)، اسراییل رو با دست خودمون کفن کنیم بذاریم تو قبر یا بندازیم تو دریا یا هر گورستون دیگه ای که شما  دلتون می خواد(اصلا هم به این که فلسطینی ها چی می گن کاری نداریم!)ُ، بازهم قول می دیم که فرمانده ناو وینسن رو تحویل بدیم به گارد ساحلی بندرعباس، ارتش آمریکا رو منحل کنیم، این یارو وزیر دفاعمون رو می فرستیم گوسفنداش رو چرا بده، کاندولیزا رو برش می گردونیم آفریقا،  لوینسکی رو خودم می دم وسط میدون هیلاری تا دلش می خواد شلاقش بزنه... کلید کاخ سفید رو می دیم تحویل رییس دفتر دکتر احمدی نژاد، مجسمه آزادی رو می فرستیم موزه هنرهای معاصر تهران، خودم هم می رم هالیوود وسترن بازی می کنم، شما هم روزی چندین تا نیروگاه برا انرژی صلح آمیز بسازین... فقط به یه شرط! جون هرچی لوطی هست... تو که اسمت شهردار تهرونه فقط یه قول مردونه به من بده... اون هم نه برا الان... برا شیش سال دیگه یعنی دو هزار و دوازده میلادی! جان هرچی بامعرفته... خودتون به خودتون! قول بدین که تا شیش سال دیگه....  به این راننده های تهرون، که به قول صداو سیما مادر همه قریه هاست! حالی کنید که بابا دیگه تو  عقب مونده ترین شهرهای دنیا هم از بین خطوط رانندگی می کنن نه از  روی خطوط ... ماشین ها پشت سر هم حرکت می کنن نه این که مثل گله هایی که از گرگ رم کرده باشن از رو دوش هم بالا برن! اگه خیابون و اتوبان سه ردیف خط داره... پنج ردیف ماشین تو هم نمی لولن... اگه خواستن به چپ و راست برن، راهنما می زنن و اجازه می گیرن... اگه راننده جلویی راهنما زد که مسیر عوض کنه،  گازش رو نمی گیرن تا حالش رو بگیرن! اگه؟...

بیشترش پیشکش... همین قدرش بسه!! حالا وجدانا اگه می تونید خودتون به خودتون این قول رو بدین... ما هم حاضریم همه کارهایی رو که شما گفتین الساعه انجام بدیم. امریکا رو به زباله دانی تاریخ تحویل می دیم و به عنوان اشانتیون، مردم دنیا رو هم می دیم دست شما تا آدم بودن رو بهشون تدریس کنید!! باشه؟!... قبول!؟... اوکی!؟... آندرستند؟!... شیرفهم!؟ یس؟ نو؟ شعار؟ ادعا!!؟ طبل؟!؟

بنابر این گزارش، هنوز از شهردار تهرون، جوابی متصاعد نشده اما در این زمینه حافظ شیراز می گه:

ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم 

  جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

رقم مغلطه بر دفتر دانش نکشیم

سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم

عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است

کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم

حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او

ور بحق گفت جدل با سخن حق نگنیم

         نتیجه اخلاقی: جلوی پات رو ببین نیفتی تو چاله!! غصه دست اندازهای کره مریخ رو نخور!!!

عید بر عاشقان مبارک باد!

... امروز دین شما را برای شما کامل کردم و نعمت ام را بر شما تمام گردانیدم و خشنود گشتم که اسلام دین شما باشد… (حضرت دوست… قرآن کریم)

این هم نغمه زیبای یا علی مدد! کلیک کنید 

انتصاب امیر عدالت،  بر مقام امامت، به دست خاتم رسالت، به فرمان صاحب شریعت، بر رهروان ولایت مبارک باد!

مناقشه با یکی که اول اسمش صادقه!

"یکی که اول اسمش صادقه"  پاسخی رو فرستاده بود برای تکمیل "ملاقات جرج بوش با شهردار تهرون" که البته حدس اش بی ربط بود!! اما... در پاسخ ایشون قطعه شعری رو به عنوان راهنمایی فرستادم که عدالت حکم می کنه بقیه هم بدونن تا بهتر حدس بزنن که تتمه مطلب چی بوده. پس این حدس "صادق" و این هم پاسخ سپیدار...

... بقیه حرفای جرج بوش این بوده:   قول بده تو انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکنی!

---

پاسخ :

     ای عاشقی که اول اسم تو صادق است   
             اول بدان که پاسخ نغز تو کاذب است
      یعنی سگ که هست این بوش بینوا  
              تا امر و نهی کند به شهردار شهر ما
      طنز حقیر حکم مثالی است ای عزیز     
              ای صادق ام که غوره نگشته شدی مویز
      آن نکته را چون که نگه افکنی تو  راست
             بینی که اشک حسرتی ز دو دیده بر آن رواست          
      گویم اشارتی و کنم ختم این جواب
             خواهی که نقش تو نشود چون کفی برآب!؟
      پس از ملامت دگران دست و دل بشوی
             بین عیب خویش و راه ملامت گری مپوی            
      اول زمان تو مدعی عیب خویش باش
               الگوی خلق به تربیت خلق خویش باش
      چون شهر ما به بی نسقی شهره گشته است
                ایرادمان به خلق جهان سخره گشته است

جوانی... داستانی بود....

 "برادر حسین" بعد از چند روز که ستاره سهیل شده بود... اومد و شعر دیگه ای از  زنده یاد سهیلی رو برامون سوغات کرد... که تقدیم می کنیم... اگه یه کم غمناکه ببخشید... عوضش نغز و پرمعناست:

جوانی ، داستانی بود
پریشان داستان بی سرانجامی

غم آگین غصه تلخی که از یادش هراسانم
به غفلت رفت از دستم، وزین غفلت پشیمانم

***  

جوانی چون  کبوتر بود و بودم من یکی طفل کبوتر باز
سرودی داشت آن مرغک ـــ
که از بانگ سرودش مست بودم، شادمان بودم
به شوق نغمه مستانه او نغمه خوان بودم

نوائی داشت
حالی داشت
گه بی گاه با طفل دلم قال و مقالی داشت

***

جوانی چو کبوتر بود و من بودم یکی طفلی کبوتر باز
که او را هر زمان با شوق ، آب و دانه می میدادم

پرو بال لطیفش را چو بلبل شانه  می کردم
و او را روی چشم و سینه خود لانه می دادم

***

ولی افسوس
هزار افسوس
یکی روز آن کبوتر از کفم پر زد
ز پیشم همچنان تیر شهابی تند، بالا رفت

***

به سو ی آسمانها رفت
فغان کردم ـــ
نگاهم را چنان صیاد ـــ دنبالش روان کردم
ولی او کم کمک چون نقطه شد و ز دیده پنهان شد

به خود گفتم که :آن مرغک به سوی لانه می آید
امید رفته روزی عاقبت در خانه می آید

ولی افسوس
هزار افسوس!
به عمری در رهش آویختم فانوس جشم را
نیامد در برم مرغ سپید من
نشد گرم از سرودش خانه عشق و امید من
کنون دور از کبوتر ، لانه خالی، آسمان خالیست
بسوی آسمان چون بنگرم تا کهکشان خالیست

***

منم آن طفل دیروزین ـــ
که اینک در غم هم نغمه ای با چشم تو مانده
درون آشیان ز آن همنوای گرم، خود یک مشت « پر » مانده
« پر او چیست دانی؟ هاله ی موی سپید من

فضای آشیان خالیست
چه هست آن آشیان؟ ـــ
ویران دلم ، ویرانه ی عشق و امید من

***

هزار افسوس!
هزار اندوه!
جوانی رفت، شادی رفت ، روح و زندگانی رفت
غم آمد، ماتم آمد دشمن عشق و امید آمد
پدر بگذشت، مادر رفت، شور عشق از سر رفت
سپاه پیری آمد ، هاله ی موی سپید آمد

***

کنون من مانده ام تنها
ز شهر دل گریزان، رهنورد هربیابانم
سراپا حیرتم، درمانده ام، همرنگ اندوهم
چنان گمکرده فرزندی
به صحرای غریبی، بی کسی ، هم صحبت کوهم

***

صدا سر میدهم در کوه:
کجائید ای جوانی، شادمانی، کامرانیها؟!
جواب آید به صد اندوه:
کجائید ای جوانی، شادمانی، کامرانیها...؟!

ملاقات جرج بوش با یکی که شهردار تهرونه...!

یه خبری که شاید هم به دست ما نرسیده....

... بنابر این گزارش... جرج دابلیو بوش، رییس جمهور بی نزاکت آمریکا، در این ملاقات افزود: قول می دیم از عراق بریم... افغانستان رو بدیم به حامدکرزای یا طالبان یا هرکی شما بگین (ماکه خراب رفیقیم!!)، اسراییل رو با دست خودمون کفن کنیم بذاریم تو قبر یا بندازیم تو دریا یا هر گورستون دیگه ای که شما  دلتون می خواد(اصلا هم به این که فلسطینی ها چی می گن کاری نداریم!)ُ، بازهم قول می دیم که فرمانده ناو وینسن رو تحویل بدیم به گارد ساحلی بندرعباس، ارتش آمریکا رو منحل کنیم، این یارو وزیر دفاعمون رو می فرستیم گوسفنداش رو چرا بده، کاندولیزا رو برش می گردونیم آفریقا،  لوینسکی رو خودم می دم وسط میدون هیلاری تا دلش می خواد شلاقش بزنه... کلید کاخ سفید رو می دیم تحویل رییس دفتر دکتر احمدی نژاد، مجسمه آزادی رو می فرستیم موزه هنرهای معاصر تهران، خودم هم می رم هالیوود وسترن بازی می کنم، شما هم روزی چندین تا نیروگاه برا انرژی صلح آمیز بسازین... فقط به یه شرط! جون هرچی لوطی هست... تو که اسمت شهردار تهرونه فقط یه قول مردونه به من بده... اون هم نه برا الان... برا شیش سال دیگه یعنی دو هزار و دوازده میلادی! جان هرچی بامعرفته... خودتون به خودتون! قول بدین که....؟؟؟

ببخشید... تلکسمون قطع شد... بقیه خبر نیومد... یا باید صبر کنید بعدا بیاد... یا حدس بزنید که این جرج بوش چی خواسته از شهردار تهرون!!  حدس هاتون رو این زیر بنویسید تا بقیه هم بخونن.البته از جایزه دیگه خبری نیست.... بای

تاملاتی درباره عراق (کلمه سوم)

کلمه سوم: صحنه عراق؛ سیاست و دیانت، نهاد دین و نهاد سیاست

گفتیم که گروه هدایتگر و تاثیرگذار بر شکل گیری وقایع در عراق، یعنی شیعیان، میانه روهای سنی، کردها و بویژه آیت الله سیستانی به عنوان نماد و پیشرو روحانیت شیعه و حوزه نجف، روشی را انتخاب کردند که در مجموع کارساز افتاد و از درون یک کشور اشغالشده، و در حضور نظامیان فاتح، یک نظام مردمسالار و بومی، زاییده شد. شکی نیست که آنچه در عراق امروز تحقق یافته، مطابق آرمان ها و اهداف دلخواسته هیچیک از دو طرف نیست... نه مهاجمان و نه عراقی ها... اما مهم این است که نتیجه این نوع تعامل واقع گرایانه و مصلحت جویانه، بسیار به منافع و مصالح ملت عراق و بویژه اکثریت شیعه و نیز کردهایی که پیوسته توسط رژیم صدام سرکوب می شدند،‌ نزدیک تر است همانطور که به نظر می رسد آمریکایی ها نیز هرچند به هیچ وجه شرایط کنونی را ایده آل خود نمی دانند (اشاره شد که آرمان دلخواسته آمریکایی ها،  کنترل کامل و مستقیم عراق برای مدتی نامعلوم بود) اما تن دادن واقع بینانه به خواسته های جریان خردگرای عراق را به مصالح و منافع خود نزدیک تر می دانند تا انتخاب استراتژی ای مبتنی بر منازعه.

اکنون می توان این سوال را مطرح کرد: فرض کنید که همه چیز در دستان روحانیت شیعه و نماد آن یعنی آیت الله سیستانی بود... آنگاه چگونه استراتژی ای را انتخاب می کرد؟ آیا بر ایجاد یک "حکومت اسلامی" که روحانیون مناصب و پست های اصلی آن را عهده دار می شدند، اصرار می کرد؟

متاسفانه اطلاعات مستقیمی از دیدگاههای آیت الله سیستانی در دسترس نیست و ایشان نیز چندان رغبتی به تبدیل شدن به یک چهره رسانه ای نشان نمی دهد (ای کاش این همه خبرگزاری و روزنامه و شبکه رادیو تلویزیونی، سعی می کردند افکار عمومی را تا حدودی با دیدگاهها و افکار آیت الله آشنا سازند) اما به نظر می رسد از موضع گیری های بسیار کوتاه اما بسیار تعیین کننده ایشان، می توان نکاتی را در پاسخ به این سوال برداشت کرد.

امروز آیت الله سیستانی،‌ تصویری کامل از نقش و نگاه روحانیت شیعه را به نمایش گذاشته است:             الف. روحانیت هویتی الهی، وارسته، پرهیزکار و بی تمایل به نمایش های دنیوی است که وجود و حضورش پیوسته رایحه ای معنوی و انرژی ای انسانی و الهی را بر صحنه عراق می گسترد.

ب. ناظری تیزبین، عادل، مقتدر، پایبند به موازین اسلام و تشیع و منافع ملت عراق که تمامی حرکات و تعاملات سیاسی و حکومتی جاری در عراق را زیر نظر دارد و هرگاه لازم باشد، با صراحت و قاطعیت اعلام نظر می کند و با همان نفوذ و انرژی روحانی و معنوی خود، مسیر امور را اصلاح کرده از انحراف آن جلوگیری می نماید.

ت. بسیار مراقب است که به دو ارزش مهم آسیبی متوجه نشود:‌ اول این که دیانت برای روحانیت شیعه عین سیاست است... دوم این که نهاد روحانیت از نهاد سیاست و دخالت مستقیم در مدیریت کشور، مستقل بماند و از گزندهای آن مبرا باشد. به نظر می رسد در نگاه آیت الله،  نهاد روحانیت در شیعه برای کارکردهای خاص آن بنیان نهاده شده است همانطور که دیگر نهادهای تخصصی در جامعه امروز،‌ هریک برای کارکردهای خاص آن پایه ریزی می شود.

به این ترتیب عمل امروز آیت الله سیستانی در عراق، ادامه طبیعی حرکت روحانیت شیعه در تاریخ معاصر و بویژه ادامه طبیعی حرکت روحانیت شیعه در ایران است با این ملاحظه مهم که آیت الله سیستانی سعی دارد از تجربه گذشته این حرکت و درس های بسیار هشدار دهنده آن، غافل نماند و استراتژی پخته تر و مجرب تری را دنبال کند. مهم ترین این دستاورد، ترسیم دقیق حدود و مرزهایی است که آیت الله سیستانی برای برقراری نسبت میان نهاد روحانیت و میدان های مدیریت روزمره در درون حاکمیت انتخاب کرده است. در مکتب تشیع،‌ روحانیت هرگز نمی تواند چشمان خود را برحوزه سیاست ببندد و همچون روحانیت مسیحی، در درون معابد و حوزه های درسی، منزوی شود... اما این بدان معنی نیست که "ارزش ها و سرمایه های وجودی روحانیت" با عمل حساب نشده و بی حد و مرز،‌ هزینه شده و تباه گردد... جامعه مسلمانان به این سرمایه نیازمند است و نابودی آن، عواقبی بسیار وحشتناک تر از انزوای روحانیت به دورن مساجد را در پی دارد. این یک تجربه کلیدی برای نهاد روحانیت است.

قبل از این نیز،‌ روحانیت شیعه در لبنان، در شرایطی کاملا متفاوت با وضعیت عراق، چنین درسی را با  حساسیت مورد توجه قرار داد و توانست در عرصه سیاست یک بازی منازعه آمیز و خشونت محور را، سرانجام به صحنه ای تبدیل کند که اقلیت شیعه نیز در آن، یک طرف برنده در کنار طرف های برنده دیگر از مسیحیان و مسلمانان سنی باشد و همچنین از آسیب رسیدن به کارکردهای انحصاری روحانیت که منبع انرژی الهی برای تلطیف جان مردم و دیگر نهادهای تخصصی جامعه است، جلوگیری کند.

نظر شما چیست؟ با اظهار نظر خود "فرصت بلندفکر کردن" را برای خود فراهم آوریم. حق نگهدار

عاشقان عیدتان مبارک باد!

عید قربان بر شما مبارک باد

از سعدی شیراز جایزه بگیرید!

باور بفرمایید همین صبح عیدی بود که وقتی چاق سلامتی ای با سعدی شیراز داشتم، این عیدی رو مخصوص عیدقربان تقدیم خوانندگان "سپیدار" کردند و تازه فرمودند که جایزه هم می دهند! حالا بخونید تا باورتون بشه!

هر که به خویشتن رود... ره نبرد به سوی او

بینش ما نیاورد طاقت حسن روی او

باغ بنفشه و سمن، بوی ندارد ای صبا

غالیه ای بساز از آن طره مشک بوی او

هرکس از او به قدر خویش، آرزویی همی کند

همت ما نمی کند، زو به جز آرزوی او

من به کمند او درم، او به مراد خویشتن

گر نرود به طبع من،‌ من بروم به خوی او

دفع زبان خصم را تا نشوند مطلع

دیده به سوی دیگری دارم و دل به سوی او

دامن من به دست او روز قیامت اوفتد

عمر به نقد می رود، در سر  گفت و گوی او

 سعدی اگر برآیدت پای به سنگ، دم مزن 

  روز  نخست  گفتمت  سر  نبری  ز کوی  او

هر کدام از خوانندگان سپیدار که در یک پاراگراف بهترین تعبیر رو از بیت آخر (سبزرنگ) برا سپیدار بفرسته، یه جایزه موندگار دریافت می کنه!